Dziś mija dziewięć lat od katastrofy smoleńskiej. 10 kwietnia 2010 r. na lotnisku Smoleńsk-Północny rozbił się rządowy samolot Tu-154M z 96 osobami na pokładzie. Delegacja leciała do Rosji na obchody rocznicowe zbrodni katyńskiej. Publikujemy niewygłoszone przemówienie prezydenta Lecha Kaczyńskiego przygotowane na tę uroczystość.
10 kwietnia 2010 r. na lotnisku Smoleńsk-Północny rozbił się rządowy samolot Tu-154M z 96 osobami na pokładzie. Zginął prezydent Lech Kaczyński wraz z małżonką Marią, ostatni prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski, a także wielu urzędników państwowych, wojskowych i duchownych. Delegacja leciała do Rosji na obchody rocznicowe zbrodni katyńskiej. Przypominamy pełną listę ofiar katastrofy smoleńskiej.
W uznaniu historycznego znaczenia unii lubelskiej w nowożytnych dziejach Europy, polski Sejm oraz Senat podjęły uchwały ustanawiające rok 2019 Rokiem Unii Lubelskiej w 450-lecie jej zawarcia.
W dniu 1 lipca 1569 r. w Lublinie została zawarta unia polsko-litewska, która do historii przeszła jako unia lubelska. Porozumienie zostało ratyfikowane przez króla Zygmunta Augusta w dniu 4 lipca 1569 r. Wejście w życie umowy oznaczało, że dotąd połączone unią personalną Polska i Litwa, zaczęły wiązać więzy unii realnej. Odrębne były jedynie urzędy centralne, skarb oraz wojsko. Natomiast monarcha, sejm i polityka zagraniczna była wspólna. Zgodnie z postanowieniami traktatu do Korony przyłączono województwa: bracławskie, kijowskie, podlaskie i wołyńskie. Odtąd oba kraje zaczęto nazywać Rzeczpospolitą Obojga Narodów. Ostateczne połączenie obu państw w jedno nastąpiło na mocy Konstytucji 3 maja.
Jak podkreślili senatorowie: „Unia lubelska stanowi wspaniałe świadectwo mądrości i dalekowzroczności ówczesnych elit tworzących wspólnie potężne państwo federacyjne.Powstało mocarstwo o wielonarodowej, wieloetnicznej, wielokulturowej i wieloreligijnej strukturze społecznej, które – na tle realiów ówczesnej Europy – cechowała tolerancja i pokojowe współistnienie”.
Natomiast posłowie przywołali słowa prof. Feliksa Konecznego: „Unia lubelska jest jednym z najjaśniejszych promieni w dziejach polskich, bo stwierdzała na nowo, że nie najazdami, nie zaborami, ale wzajemną przyjaźnią rozszerzało się i potężniało państwo polskie, łącząc równych z równymi, wolnych z wolnymi”.
Obchodom Roku Unii Lubelskiej towarzyszyć będzie bogaty progam imprez i przedsięwzięć kulturalno-historycznych.
Kiedyś były to terytoria środkowej i środkowo-zachodniej Rzeczypospolitej, dziś jest to Polska Wschodnia. Ziemia gospodarna, piękna, o urozmaiconym krajobrazie, przesiąknięta bogatą tradycją patriotyczną. Tereny te od czasów zaborów były jednak systematycznie degradowane przez okupantów, stąd przylgnęła do nich nazwa Polska B. Dziś to już na szczęście historia, gdyż ziemie te odradzają się zarówno jeśli chodzi o gospodarkę, jak i tradycje.
Nie chcą pracować „na bat’ku” (Łukaszenkę), więc szukają szansy w Polsce. Otwierają własne biznesy i zachęcają rodaków do podobnych decyzji. Bo praca w Polsce jest nawet dla tych, którzy nie znają naszego języka.
Od 2,5 do 3 tysięcy złotych na rękę miesięcznie. Tyle zarabia 60 procent Ukraińców, którzy pracują w Polsce – wynika z „Barometru Imigracji Zarobkowej – II półrocze 2018” przygotowanego przez Personnel Service.
Ponad 70 procent Polaków uważa, że koszty życia w Polsce są wysokie lub bardzo wysokie. Z kolei prawie co czwarta osoba ocenia je jako normalne. Tylko 4 procent osób jest zdania, że koszty życia w Polsce są niskie lub bardzo niskie – wskazuje druga edycja raportu Krajowego Rejestru Długów (KRD).
Przypominamy o ograniczeniach dotyczących wwozu do Polski niektórych produktów spożywczych.
Zarobki Ukraińców w Polsce są nawet pięć razy wyższe niż na tych samych stanowiskach w ich ojczyźnie – wynika z raportu firmy Personnel Service. Największe różnice w płacach są w budownictwie.
Z raportu „Barometr Imigracji Zarobkowej” wynika, że 3 na 4 Ukraińców pracuje w Polsce na stanowiskach niższego szczebla. Nadal jednak bardzo im się to opłaca. Eksperci Personnel Service wskazują, że za tę samą pracę wykonywaną nad Wisłą pracownicy z Ukrainy zarabiają od 3 do prawie 5 razy więcej niż w swojej ojczyźnie.
Na ulicach polskich miast pracowników zagranicznych słychać i widać prawie na każdym kroku. W autobusach, w sklepach – przed i zz ladą, na budowach, w szkołach i biurowcach… Samorządy na tę nasilającą się obecność migrantów zarobkowych, głównie Ukraińców, nie pozostają obojętne. Z dwóch powodów – bo nie mogą nie reagować i po prostu chcą.